KOŞAR ADIM
Ne bir
ortak sevinciniz kaldı sizi çoğaltacak
Ne bir
içten dostunuz var acınızı alacak
Unuttunuz
nicedir paylaşmanın mutluluğunu;
Toprağı
rüzgârı denizi göğü
O her
zaman bir insanla anlamlı
Tükenmez
bir hazine gibi kendini sunan doğayı
Unuttunuz,
gömülüp günlük çıkarların
Ve ucuz
korkuların kör kuyularına
Daraldıkça
daraldı dünyaya açılan pencereniz.
Fırlayıp
ilk ışıklarıyla günün dağınık yataklardan
Koşaradım
gidiyorsunuz işinize değişmeyen yollardan
Kurulmuş
saatler gibi günboyu çalışıp tekdüze
Uzayan
gölgelerle koşaradım dönüyorsunuz evinize.
Ne kadar
uzaksa bir felaket sizden o kadar mutlusunuz
Unuttunuz
başkalarının acısını duymayı
Küçük
çıkarların büyük kurnazları
Alışverişe
döndü tüm ilişkileriniz, hesaplı, planlı
Sevgileriniz
ayaküstü, ilgileriniz koşaradım
Unuttunuz
konuşmayı kendinizi vererek
Düşünmeden
bir başka şeyi, içten yalın dürüst
Dışa
vurmayı duygularınızı
Unuttunuz,
neydi bir ince söze yakışan en güzel davranış.
