Hep bahsediyoruz ya, iç dünyamızda ne oluyorsa dışarıda da onu gerçekleştiriyoruz diye, bu bahar iç dünyamıza bir yolculuk yapmaya var mısınız?
Yıllardır biriktirdiğimiz söylenmemiş duygular, açığa çıkmayan kızgınlıklar, öfkeler, boğazımıza düğümlenen kelimeler ve hatırlamak istemediğimiz anılar. Altlarındaki potansiyel enerjiyi görebilmiş olsaydınız, bir gün dahi geçirmezdiniz bu duygu yüklerini taşıyarak.
Anımsamak istemediğimiz, yüzleşemediğimiz her duygu, her anı enerji alanımızda bağlı durur. Kapalı, ağzı sıkı sıkı kapatılmış bir hazine sandığı gibi. Bir yandan sandığı kapalı tutmaya çalışırken bir yandan bir başkasının görmemesi için önünde dururuz. Bayağı bir enerji sarf ederiz anlayacağınız, yargılayıcı tarafımıza göre kirli çamaşırlarımızın ortaya çıkmaması için.
Evren de sürekli bu yüklerden kurtulabilmemiz için önümüze fırsatlar ya da diğer deyimiyle zorluklar çıkartır. Birisi gelir bir kelime söyler ve nedense başka bir zaman hiçbir şey hissettirmeyecek bu kelime o an canınızı yakar, öfkenizi patlatır. İçerde henüz tamir olmamış noktalar vardır, kim bilir size çocukluğunuzdan beri o kelime kaç kere söylendi ve buna yakın duyguları kaç defa hissettiniz?
Bir başkasına farklı davranan; sizin önünüze gelince hipnotize olmuş gibi, size sizin istediğiniz gibi, yani kendinizle ilgili inançlarınız doğrultusunda davranır. İlginç bir oyundur bu yüzyıllardır devam eder; belki de bizler yeni fark eder, konuşur, paylaşır olduk. Düşünsenize, kendinize dair değersizlik duygunuz varsa ve hala duruyorsa içerlerde bir yerlerde, birisi mutlaka bunu tetikleyecek bir şeyler yapacaktır. Kendisine ve evrene teşekkür etmek gerekir, bu arınmaya zemin hazırladığı için. Eğlenceli bir oyundur aynı zamanda bir kere keşfettikten sonra eskisi gibi suçlayıcı ya da kurban olamazsınız.
Karşınıza çıkan her durumda ben bunu nasıl hayatıma çektim ve benim şimdi kendimle ilgili anlamam, çözmem gereken ne dersiniz. Harikadır bunu yapmak, öğreticidir, keşif doludur. Eski bilgilerde ne vardı? Başına bir şey geldiyse ya kaderdendir ya diğerlerinden ya da tanrı bizi sınıyordur. Bu bilgi çok demode artık. Zaman tümüyle hayatımızın sorumluluğunu alma zamanı.
Kendini her gün sınayan sensin, bu hikayeyi yazan, oynayan, beğenmeyen sensin. Yeni hikaye yazacak olan da sensin, her gününü birbirine benzeten de sensin. Bildiklerimize devam edebiliriz bugüne kadar yaptığımız gibi; aldığımız sonuçlar ortada, ya da yeni bir yaklaşım deneyebiliriz, seçim sizin.
Sık karşılaştığım sorulardan biri de; ne yani şimdi her şey benim yüzümden mi, bunu mu demek istiyorsunuz bana? Benim kocam şöyle, karım böyle, annem şunları yaptı v.s.
Onlar olmasaydı ben neler yapar, neler olurdum. İşte burası en can alıcı noktalardan birisi. Başkalarını bahane ederek neleri yapmaktan, ne zaman vazgeçtin? İşte o noktayı bulup dönüştürsen, hayatının değişeceğini bilsen, bunu yapar mıydın? Aynı zamanda bu dönüşümün altında ruhsal amacının olduğunu bilsen hangi ilk adımı atardın?
Bir diğer soru da ben her gün işimi gücümü bırakıp kendimle mi uğraşacağım? Sen kendinle gerçekten ve gerçekten uğraşmaya niyet etsen ve yola koyulsan emin ol dışarıda bu kadar uğraşacağın durum kalmayacak. Her şey kendiliğinden oluvermeye, senin yolun oluşmaya, tümüyle kendin olmaya başlayacaksın. Sen bir niyet etsen kendini tanımaya, anlamaya tüm cevaplar gelecektir sana. Yeni yollar açılacak, karşına bir kitap çıkacak, birisi gelişimine katkıda bulunacaktır. İhtiyacın olan bilgi seninle buluşacaktır.
Şarkıcı mı olmak istiyordun? Yazar mı, filozof mu? Her ne ise çocukluğundaki tutkun eğer şu an onu yapmıyorsan orda açığa çıkmamış müthiş bir enerji var, bunu en kısa zamanda dönüştür, hayatına kat. Oradaki seni affet yoksa “hayatımda bir şeyler eksik duygusu” seninle olmaya devam edecek. Bölünmüş ne çok enerji var hepimizde; hepsini kullanıyor olsak neler başarabiliriz bunun sık sık hayalini kuruyorum, bu da benim hayalim.
Sen sevgisin, sevgiden yaratıldın, bunun dışındaki her olumsuz duyguyu kaynağına, özüne yani sevgiye dönüştür. O zaman dünya senin için bambaşka bir yer olur.
Alıntıdır
Alıntıdır
