Kendimizi Sevilen Yapmaya Çalışmak

Hayat sizi seviyor!!!!!

Yaşamımızda peşinde olduğumuz en önemli şeylerden biriside kendimizin bu dünyada olmayı hak ettiğine kendimizi inandırmaya çalışmaktır.

Bunun için istenilen ve sevilen olmaya çalışırız.

Bu realitede bunun göstergelerinden bir tanesi de diğer insanlar ve karşı cins tarafından beğenilen, tercih edilen ve sevilen olmaktır.

Bunun temeli çocukluğa anne veya babamızın bizim hakkında sahip olduğu düşüncelere ve bizi kabulüne dayanır.

 Onlara verdiğimiz güce ve onlara yüklediğimiz anlama, onların bizim cinsiyetimizi kabulüne dayanır.

Ve sonrasında bütün bunlara göre kendimizin kendimize olan bakış açımıza dayanır.

En büyük açlığımız sevgi açlığıdır.

Anne ve babamızın bize sen bu dünyaya iyi ki geldin iyi ki bu dünyada varsın demesini bekleriz.

Senin varlığın bu dünya için çok önemli demesini bekleriz.

Bu dünya ile ilgili güven ararız, güvensizlik duygusundan bu şekilde kurtulacağımızı sanırız.

Onların davranış ve düşüncelerine bizi seviyor veya sevmiyor anlamları yükleriz.

Kendimizi onların davranış ve düşüncelerine göre istenilen ya da istenilmeyen yaparız.

Devamı »

Bu Kime Ait

Birçoğumuzun başına gelmiştir. Bir istek yada bir hedefi olmazsa olmazımız yapar elde etmek için peşin de koşarız.

Onları elde ettiğimiz de tatmin olmayıp yeniden arayışlara gireriz yeniden mücadele alanları yaratırız.

Bunun altında yatan şey peşinde koştuğumuz pek çok arzu ve isteğin bize ait olmamasıdır.

Ya annemize aittir, ya babamıza aittir, ya çocukluğumuzda bizim için önemli bize çok yakın kişilere aittir. 

Aslında yaptığımız şey o kişilerin bir şeye karşı ulaşamama özlemlerini kopyalamaktır.

Ve biz onlar olmadığımız içinde hedefe ulaştığımız da bir boşluğa düşeriz ve hiç bir zaman tatmin olamayız.

Yarattığımız şey sürekli arayışta olmak olur.

Devamı »

Kendini Aramak.

 Bir süre önce neden hayatımda daha fazlasını yaratmıyorum neden daha fazlasını olmuyorum, neden daha fazlasına sahip olmuyorum diye kendime sorular soruyordum ve bir gün ilginç bir açılım geldi.

Benim hayatımda daha fazlasını olmamın önündeki engellerin bir tanesini doğduğum ve çocukluğumun geçtiği mahalledeki kişilere “Bende sizdenim diyebilmek” için yaratmıştım.

Onlara ihtiyacım olduğunu düşünüyordum. Birden kendimi bir ağaç gibi hissettim. Ayakta kalabilmek için toprağa ve köklerine ihtiyaç duyan bir ağaç. 

Orası benim güvenli alanım ve oradan besleniyordum. Sanırım oradan ayrılmak benim için travmatik bir durumdu. Belki de diğer yaşamlarımın birisinde kökünden sökülüp ölen bir ağaç olduğum için tutunacak toprak arayan ağaç genleri ya da varlık vardı bedenimde. 

Baba ocağı ve o mahalle benim için beni besleyen kaynağı ifade ediyordu.  Ağaç beslenmezse ayakta kalamaz.

Devamı »