Babalarımız
bizim dünyaya gelmemizi aracılık yapan kişilerden biridir. Aynı zamanda bizim
doğumumuzdan itibaren hayata tutunmamızı sağlayan en büyük yardımcılarımızdır.
Yaşamımız
için modelleyip taklit ettiğimiz kişiliğimizin oluşmasında en büyük etken olan
kişileridir. Ve bu durum doğal olarak yaşamımızda onların bakış açısı ve etki
alanından işlevsel olmamıza neden olur.
Çocuk
olarak kendimiz olarak özgür bir birey olmak yerine çoğunlukla ebeveynlerimizin
bir uydusu, bir benzeri gibi hareket ederiz.
Her
insan bu dünyaya kendini gerçekleştirmeye gelmiştir.
Kendimizi
gerçekleştirmek için kendimizi ebeveynlerimizin etki alanından çıkartmamız
gerekir. Büyüdükçe kendi seçimlerimizin sorumluluğunu alarak özgürlük
alanımızdan işlevsel olmamız bize geçek kendimiz olma şansını verir.
Bunun
için bizi sınırlı yaşamda tutan onlara ait modelleyip kopyaladığımız ne kadar
davranış biçimi, his, duygu ve bakış açıları varsa bütün bunları bırakmamız
gerekir.
Babalarımızın
gerçekliklerini geçerli kılmak için hangi düşünce, his ve duygu yaratımlarını
kullanıyoruz?
Bununla ilgili var olan her şeyi yıkıp
yaratımlarını iptal edelim mi?
Evet
(Enerji Temizlik cümlesi)
Babamızın
hangi bakış açıları, realite ve yargılarını hayati ve önemli kıldık ki
kendimizi, cinsiyetimizi ve kapasitemizi yok sayıyoruz?
Bununla ilgili var olan her şeyi yıkıp
yaratımlarını iptal edelim mi?
Evet
(Enerji Temizlik cümlesi)