Bağımlı İlişki Yaratmak

Bağımlı bir Hayat

Geçen biriyle sohbet ederken ‘insanların, onun sevgi olduğunu görmediklerini’ söyledi. Kendisine şunu sordum; “Kimin, senin sevgi olduğunu görmesini istiyorsun? Senin sevgi olduğunu kimin fark etmesini istiyorsun?”

“Babamın” diye cevap verdi.

Ben de ona tekrar; “Babanın senin sevgi olmanı görmesi için ne gerekir?

Baban, senin sevgi olduğunu görüp anlarsa ne yapmasını, nasıl davranmasını bekliyorsun?

Baban, senin istediğin şekilde davranırsa hayatında neyin ortaya çıkmasını bekliyorsun?”

Bu birçoğumuzun sergilediği davranış biçimidir. Birçok insan, diğer insanlarla irtibatı devam ettirebilmek ya da onlardan istediklerini alabilmek için mutsuz olmayı veya mutsuz rolünü oynamayı seçiyorlar.

Mutsuz olarak diğer insanlara; “Senin ilgine ve sevgine ihtiyacım var. Beni gör.” mesajı göndererek onların duygularına oynuyorlar. Onları manipüle ederek, istediklerini elde etmeye çalışıyorlar.

Mutlu olduğumuzda, karşımızdaki kişinin bize verebileceği çok fazla bir şey yoktur. Çünkü o anda, bir ihtiyaç halinde değilizdir. Bu, birçok insan için rahatsızlık verici bir durumdur. Bu realitede ilişkiler, almak ve vermek üzerine kurulmuştur. Karşımızdaki insanın bize ihtiyacı yoksa bizi hayatında tutmama ihtimali yüksek olacağı için bu riski almak istemez.

O nedenle de eğer değersizlik inancımız yüksekse ve yalnızlık ve dışlanma korkumuz varsa çoğunlukla, mutsuzluktan işlevsel olmak, etrafımızda birilerinin olmasına yardımcı olur. Bu seçimimizin yarattığı şey ise etrafımızda mutsuz insanlardan oluşan bir grup yaratmaktır.

Bir bağımlı ilişkiler yumağı yaratmaktır.

Gerçek, birilerine mutsuz olduğumuzu göstermek için hangi davranış kalıplarını kullanıyoruz?

Etrafımızda birilerini yaratmak ve yalnızlık ve reddedilmekten kendimizi kurtarmak adına, insanları mutsuzlukla manipüle etmemizi bizim için değerli kılan şey nedir?

Birilerine beni gör, beni sev ve benimle ilgilen mesajı verebilmek için bize mutluluğu verebilecek olan neyi seçmiyoruz?

Bütün bunların ötesinde, kendimizi sevdiğimiz ve kimseye ihtiyaç hissetmediğimiz bir yaşama sahip olmayı seçseydik bu neye benzerdi?

Kimseye ihtiyaç hissetmeden de etrafımızda kendiliğinden birilerinin olduğu bir yaşamı çağırsaydık bu nasıl olurdu?

Daha başka neler mümkün?

Bilinçli Yaratma Sanatı Kitabımdan

Halis ŞAHİNER
Sosyolog
Yazar