Şükran Duymak

 

 Gerçekler acı değildir, acı olan; gerçekler hakkındaki algımızdır.

- Anthony J. D'angelo


 Eğer her şeyi ve herkesi değiştirmeye çalışırsak, kendimize ve dünyaya karşı nasıl şükran duyabiliriz?

Tanrı hakkındaki beklentilerimizle ilgilidir ve kendi insani değerlerimizin dışında yaşayabileceğimiz fantezisidir.

Mekanik nesnelerin onlar kontrol eden fizik yasalarının ve kullanım amaçlarının dışına çıkabileceğine dair gerçekdışı beklentidir.

En büyük kesif; duyusal algılarımızı ve motor fonksiyonlarımızı değiştirebileceğimizi fark etmektir. Bu şekilde dünyayı algılama şeklimiz ve davranışlarımız değişir. Eğer hayatımızda olup biten şeyler bizi tatmin etmiyorsa, her zaman iki olasılık vardır. Hayatımız istediğimiz yönün aksine doğru gidiyormuş gibi görünürse, bize algımızı düzeltmemiz gerektiğine dair bir uyarı veriyordur. 





Amaçlarımızı evrensel yasalara ve değerlerimize göre belirlemek hayatimizin kontrolünü elimize alp kaderimizi kontrol edebilmek için yapılacak en akıllıca şeydir. Şundan eminim ki herkesin bir süper modele benzediği, bitmeyen bir balayı havasının estiği ve içinde hiç stres olmayan bir dünya ile ilgili kurduğumuz fanteziler bize mutluluk getirmeyecektir. Bu tarz fanteziler, bizim zihinsel acı ve depresyonumuzun ana sebebidir. Aslında ben mutluluk arayışımı çoktan bıraktım çünkü beni mutsuz etti.

Onun yerine Şükür Etkisinin gerçek ve dengeli gücünü tercih ediyorum.

En Sevdiğiniz Yalan Hangisi - 2

 Teksas’a kadar otostop çekerek gittim. Annemle babamın Teksas'taki evlerine döndüğümde, annemden bana bir sözlük almasını istedim. Okuyabilmeyi gerçekten çok çok istiyordum. İlk başlarda sadece bir iki kelime okuyabiliyordum. İlkönce hecelemeyi öğrenmem gerekti, sonra kelimelere geçtim. Sonra o kelimeler hakkında daha fazla şey öğrenebilmek için ansiklopedi okumaya başladım. Kendime olan güvenim hala çok düşüktü. Adım adım ilerlemem gerekiyordu.

Ne yapmam gerektiğini tam olarak bilmiyor, "Yapmak istiyorum" ile "Yapabilir miyim bilmiyorum" arasında gidip geliyordum.





Annem bana öğrenme yolculuğumda çok yardımcı oluyordu. Günde otuz kelime öğreniyordum ve o da bana bu kelimelerin anlamını soruyordu. Her gün ona bir liste veriyordum, o da benden onların ne anlama geldiklerini anlatmamı istiyordu.

Konuşabilmek, okuyabilmek ve iletişim kurabilmek müthiş bir duyguydu. Sürekli sözlük ile beraber yasamaya başlamıştım.

Onunla yatıyor, onunla kalkıyordum. Onunla beraber kelimeleri okuyup cümleler kurmaya başladım. Ayni zamanda annemin bana zaman ayırıp yardım ediyor olmasına da şükran duyuyordum. Okumaya Ask oldum, olağanüstü güzel bir şeydi.

En Sevdiğiniz Yalan Hangisi? - 1

 

 Her insan, kendi görüş sahasının sınırlarını, dünyanın sınırları olarak kabul eder.

- Arthur Schopenhauer

 

Pek çok kişi Şükür Etkisini uyandırmak yerine kendileri için sınırlayınca birtakım yalanlar üretmeyi seçer. "Benim kapasitem, bu kadar hatırlamaya, bu kadar hızlı okumaya, bu kadar öğrenmeye, bu kadar yapmaya yetiyor" diyerek kendilerini kandırırlar. Bu tarz bir yalan, kişilerin kendileri ile ilgili düşük bir algılarının olduğunun göstergesidir. Küçük bir çocukken ben de kendimi bir yalana inandırmıştım. Benim hikâyem, ben yedi yaşındayken ilkokul öğretmenimin aileme benim okuma ve yazma konusunda kısıtlılığım olduğunu söylemesi ile başladı.





O zamanlarda onun dediklerine inandım çünkü bir alternatifim olduğunu bilmiyordum. Sadece yedi yasındaydım ve benim gözümde o, ne dediğini bilen bir otorite simgesiydi.

O günden sonra bana, akademik açıdan başarılı olamayacak çok da zeki olmayan bir çocuk gözüyle bakılmaya başlandı.

Bana, öğrenme kapasitem yetersiz olduğu için enerjimi spora yönlendirmemin daha akıllıca olacağını söylediler. Bu olaydan on yıl sonra, büyük bir efor ve kararlılıkla bir kitabı bastan sona okuyabildiğimi gördüm ve bu durum beni gözyaşlarına boğdu.

Benim Kutum Seninkinden Daha Güzel

 

  Biraz da kutulardan bahsedelim. Bunun ruhaniyetle ne alakası var diyebilirsiniz. Çoğumuz, düşüncelerimizi ve maalesef ruhani prototiplerimizi küçük kutularımızın içinde depoluyoruz.

Sizlerle bir hikâye paylaşayım.

Seminerlerimden birinde bir kadın yanıma gelip “Benim kocam hiç ruhani değil" dedi.

"Ne demek istiyorsunuz?" diye sordum.

"Tanrıya inanmıyor ve kiliseye gitmiyor" diye yanıtladı.

"Sizce o bir ateist mi? Tanrı’yı. İnkâr mı ediyor?" dedim.

"Evet."



"Peki, size bir şey soracağım. Ruhani olmak sizin için ne anlam ifade ediyor? Size ruhaniyet nedir?"

“Bence Tanrıya inanmaktır. Buna mecburuz."

"Mecburiyet. " dedim.

"Genellikle kişiye dışardan dikte edilen bir şeyi ifade eder. Bu fikre nereden kapıldınız ?"

"Sanırım bunu bana öğrettiler."

Bilinç ve Birlik

 

İlişki gerçekten istediğiniz şey mi? 

Şahsen ben ilişkiyle ilgilenmiyorum. Bilinçle ilgileniyorum ve paylaşımla ilgileniyorum. Birlik, Pazar günü içtiğiniz gofret ya da şarap değildir; her şeyin farkındalığıdır ve hepimizin olduğu birliktir. Paylaşım hakkında konuştuğumda, her şeyle paylaşım içinde olmayı kastediyorum ama en önemlisi ... kendinle ve kendi bedeninle paylaşım içinde olmayı kastediyorum. Kendinizle birlik içinde olana kadar bir başkasıyla ilişki kurmaya başlayamazsınız ve birlik içinde olmak içinde bilinçli olmalısınız.

Bilinç ve maneviyat birbirini dışlamaz ama aynı şey de değildir. Pek çok insan maneviyatla uğraşır ama ona 'Ben haklıyım ve sen haksızsın' bakış açısıyla yaklaşırlar. Bu olduğunda, maneviyat başka bir din biçimi haline gelir ve birlik yerine ayrılık yaratır. Manevi arayışların çoğunun zorluğu, çok fazla yargılama yapmalarıdır. Bilinç, bu tür maneviyattan farklı olarak, her şeyi içerir ve hiçbir şeyi yargılamaz.




Bilinç maneviyat içerir mi? Cinsellik içerir mi? Evet öyle. Yargılamanın sorunu, verdiğiniz her yargının, bu yargıya uymayan herhangi bir şeyi almanızı engellemesidir. Örneğin, eşinizin mükemmel eş olduğuna karar verirseniz, size karşı bir şey yaptıklarında bunu görmek istemezsiniz. Eşinizin mükemmel olduğuna karar verdiğiniz an, algılamayı bırakırsınız.

Anlamaya Çalışmak

Soru şu, anlamanın değeri nedir?

Bu herhangi bir şeyi çözer mi?

Herhangi bir şeyi gerçekten değiştirir mi?

Yoksa bir tür sonuca ulaştığınızı düşününceye kadar sadece beyninize egzersiz mi yaptırırsınız?

 Bir şeyi anlamaya çalıştığınızda bunun nasıl olduğunu bilirsiniz, düşünür durursunuz ve bu sadece gittikçe daha fazla ağırlaşır. Neyin olup bittiğiyle ilgili hiçbir şeyi değiştirmez ya da herhangi bir netlik vermez. Sonuç hüsrandır. Düşünmek bir şeyi değiştirme girişimidir, bununla birlikte yaptığı tek şey, şu veya bu şekilde tatmin edici olması gereken bir sonucu bulmak için tavşan deliğinden aşağı daha fazla inmenizi sağlamaktır, ancak sonuç öyle değildir.





Şeylerin ve insanların neden oldukları gibi olduklarına ve davrandıkları şekilde davrandıklarına dair milyonlarca ve milyonlarca neden vardır. Bütün zamanınızı düşünerek, gerekçeler ve sebepler bulmak için harcayabilirsiniz ve daha fazlasını buldukça, daha fazlası yaratılır.

Almaya Gerçekten İstekli misiniz?

 

Çoğumuz, "Yiyorum, içiyorum, duş alıyorum, kıyafetlerimi değiştiriyorum ve bir şeyler alıyorum" şeklinde bir şey alıyoruz. Bu gezegendeki çoğu insan için böyle alıyor. Çoğu, hediye alıp almaktan çok, realitenin alıp vermesiyle ilgilidir.

Sonucu elde etmek için çok çalışma eğiliminde olan biri misiniz? Bazı şeylerde biraz fazla mı çalışıyorsun? Bunu yaptığınızda, almaya değil, vermeye istekli olursunuz. Bir şekilde, bir kısmının geri geleceği fikriyle verir, verir ve verirsiniz. Yoksa bir şeyleri geri vermek zorunda kalacağını düşündüğün için almak istemeyen biri misin? Hiçbir şeyin içeri girmesine izin vermeyeceksin çünkü hiçbir şeyin dışarı çıkmasını istemiyorsun.

Almayı öğrenmek, yapabileceğiniz en harika şeydir. Paranın sınırlandırılması, cinsiyetin sınırlandırılması ve ilişkinin sınırlandırılması, neyi almak istemediğinize bağlıdır. Sahip olabileceğimiz şeylerde ne kadar özgürsek, o kadar fazlasını alabiliriz. İnsanların hayatlarında gördüğüm en büyük sınırlama bu. Bazı şeyleri alamayacaklar.




Alma yeteneğinizi nasıl artıracağınızı öğrenmek istiyorsanız, o zaman şehir merkezindeki vitrinlere gidin ve tüm pencerelerdeki her şeye bakın. Ne zaman bir şeye bakıp "Bundan nefret ediyorum" ya da "Bundan hoşlanmadım" diye düşündüğünüzde, o bakış açısını yaratan verdiğiniz her kararı yok edin ve yaratımlarını iptal edin. Sadece kendinize veya yüksek sesle "Bu bakış açısını yaratan her şeyi yok ediyorum" deyin.

Herhangi bir şeye bakıp "Oh! Bu ilginç", "Bu hoş", "Bu alışılmadık", "Bu farklı" diyebildiğinizde, o zaman her şeyi almaya başlayabilirsiniz. Bir şeyin neye benzemesi gerektiği konusunda sabit bir bakış açınız yok ve hayatınıza tamamen farklı bir şey gelebilir. Bu arada, bu gördüğün tüm çirkin şeyleri alman gerektiği anlamına gelmiyor.

Her zaman köpek bokuna basardım. Eskiden ayakkabılarımda bulunurdu ve kokusuna dayanamadığım için beni çıldırtırdı. Sonunda, "Tamam. Bu köpek pisliğiyle ilgili şeyleri aşmalıyım. Köpek boku alabilmeliyim." Bir sorun olarak köpek pisliğini aşmak için Yaratım Noktaları adlı bir Access prosesi yapmaya başladım.