ARAPLAR
Arapları ifade için Kuran’da a’rabî (Arap) veya arab sözcüklerinin çoğulu olan ‘a’rab’ kelimesi kullanılmaktadır.
Kur’an,
Arapları ifadede başka bir sözcük kullanmamakta ve Arapları çok olumsuz
sıfatlarla anmaktadır. Sonraki Arap dilcileri, Kuran’ın bu tavrını
etkisiz kılmak için olacak, a’rab ve a’rabi sözcükleriyle tanıtılan
Arapların bâdiye Arapları, yani Arapların köylü tipleri olduğu yolunda
bir söylenti geliştirmişlerdir.
Allah,
kötülüğü köylülüğe bağlamaktan münezzehtir. Doğrusu şu ki, Kuran’ın
Araplarla ilgili söylemlerinin yarattığı sıkıntıya bir tepki olarak
geliştirdiği anlaşılan bu yaklaşım kaş yaparken göz çıkarmıştır. Ne
yazık ki bu tavır, Arap dili sözlüklerinin bir çoğunda yer almaktadır.
(Örnek olarak bkz. İbn Manzur; Lisanu’l Arab, arb maddesi)
Sonraki
dönemlerin bu söylemi esas alınırsa, “Kuran’da, şehirli Araplar hangi
sözcükle ifade edilmiştir?” sorusu sorulu ve tabiî cevapsız kalır.
İşin
gerçeğini, Kuran dilinin aşılmamış ustası Isfahanlı Râgıb söylemiştir:
Ona göre, Kuran’da kullanılan a’rab sözcüğü Arap ırk ve insanını tümden
ifade eden sözcüktür. Şöyle diyor:
“Arab, İbrahim’in oğlu İsmail’in zürriyetinin adıdır. A’rab kelimesi de, esasında bu arab kelimesinin çoğuludur.”
(Râgıb, el-Müfredat, arb. Maddesi)